Όσο ήμουν στο νοσοκομείο, η πεθερά μου αποφάσισε να γιορτάσει τα γενέθλιά της στο σπίτι μας, Προσκάλεσε σαράντα καλεσμένους, και τα βρώμικα πιάτα και όλη την ακαταστασία τα άφησε σε μένα να τα καθαρίσω: Ήμουν εξοργισμένη και αποφάσισα να της εκδικηθώ 😲😢
Όταν με πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο με υποψία σκωληκοειδίτιδας, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι όλα θα κατέληγαν σε εγχείρηση και τρεις μέρες κάτω από ορούς και παυσίπονα.
Μετά την επέμβαση, η γιατρός με προειδοποίησε αυστηρά: καμία κόπωση, να μην σηκώνω βάρη, να μη στέκομαι πολλή ώρα όρθια, για να μην ανοίξουν τα ράμματα. Ονειρευόμουν μόνο να επιστρέψω στο σπίτι, να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και να ηρεμήσω. Όμως αυτό που είδα όταν άνοιξα την πόρτα με πάγωσε.
Βρώμικα αποτυπώματα παπουτσιών παντού στο πάτωμα, χαρτοπετσέτες τσαλακωμένες στο σαλόνι, άδεια μπουκάλια, ποτήρια αναποδογυρισμένα. Στην κουζίνα ένας σωρός από άπλυτα πιάτα, ξεραμένα υπολείμματα φαγητού πάνω στο τραπέζι, κολλώδες πάτωμα, μυρωδιά από αλκοόλ παντού.
Έμοιαζε σαν να είχε περάσει τυφώνας από το σπίτι. Έμεινα ακίνητη, χωρίς να πιστεύω στα μάτια μου, ώσπου είδα μια κάρτα κολλημένη στο ψυγείο: Χρόνια πολλά, μαμά!. Και τότε όλα ξεκαθάρισαν.
Όσο ήμουν στο νοσοκομείο, η πεθερά μου είχε αποφασίσει να γιορτάσει τα γενέθλιά της στο σπίτι μας. Είχε καλέσει σαράντα άτομα, έκανε το πάρτι με δικά μας έξοδα και μετά απλώς έφυγε, αφήνοντάς μου όλη αυτή την καταστροφή.
Ένιωσα τον θυμό να με πλημμυρίζει. Ήξερα πως οι φωνές δεν θα ωφελούσαν – θα έλεγε ότι δεν έγινε και τίποτα, ότι είμαστε οικογένεια. Έτσι αποφάσισα να ενεργήσω διαφορετικά. Έπρεπε να της δώσω ένα μάθημα. Και αυτό έκανα 😲😨 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Πρώτα, φωτογράφισα τα πάντα — κάθε πιάτο, κάθε αποτύπωμα, κάθε μπουκάλι. Έβαλα χρονική σήμανση στις φωτογραφίες, ώστε να φαίνεται πότε ακριβώς συνέβη.
Ύστερα πήγα στις γειτόνισσες: μία μου είπε ότι άκουσε δυνατή μουσική και είδε αυτοκίνητα να σταματούν έξω από το σπίτι μας. Μια άλλη είπε ότι είδε την πεθερά μου να υποδέχεται η ίδια τους καλεσμένους στην πόρτα. Αυτά μου ήταν αρκετά.
Κάλεσα συνεργείο καθαρισμού και παρήγγειλα γενική καθαριότητα, πλύσιμο χαλιών, καθάρισμα παραθύρων και κουζίνας.
Όταν όλα τελείωσαν, κράτησα όλες τις αποδείξεις και πρόσθεσα και τα έξοδα για τα φάρμακα και το ταξί — γιατί μετά από όλο το άγχος άρχισαν πάλι να τραβούν τα ράμματα.
Έπειτα κάθισα και έγραψα μια σύντομη, ψυχρή επιστολή:
Αξιότιμη [όνομα πεθεράς],
Όσο βρισκόμουν στο νοσοκομείο μετά από εγχείρηση, πραγματοποιήθηκε στο σπίτι μου μια γιορτή για τα γενέθλιά σας. Μετά τη γιορτή, το σπίτι βρέθηκε σε απαράδεκτη κατάσταση.
Επισυνάπτω φωτογραφίες που αποδεικνύουν τη ζημιά, καθώς και αντίγραφα αποδείξεων για τον καθαρισμό, τη χημική καθαριότητα και τα φάρμακα. Το συνολικό ποσό των εξόδων ανέρχεται σε 62.700 ρούβλια. Παρακαλώ να το αποζημιώσετε εντός δέκα ημερολογιακών ημερών.
Με εκτίμηση, [το όνομά μου].
Εκτύπωσα τα πάντα — φωτογραφίες, αποδείξεις, την επιστολή — και τα έστειλα με συστημένο γράμμα με απόδειξη παραλαβής. Ένα αντίγραφο άφησα πάνω στο γραφείο του συζύγου μου. Χωρίς εξηγήσεις.
Την τρίτη μέρα η πεθερά μου τηλεφώνησε. Η φωνή της έτρεμε από θυμό. Ούρλιαζε ότι ντροπιάζω την οικογένεια, ότι δεν φέρονται έτσι στους συγγενείς.
Της απάντησα ήρεμα: Δεν φέρονται έτσι στους συγγενείς όταν κάνουν πάρτι στο σπίτι τους μετά από εγχείρηση. Ζητώ μόνο αποζημίωση για τη ζημιά. Και έκλεισα το τηλέφωνο.
Μια εβδομάδα αργότερα, στον λογαριασμό μου μπήκε ακριβώς το ποσό που είχα γράψει στην επιστολή. Χωρίς σχόλια.
Από τότε, δεν ξαναέκανε ποτέ γιορτή στο σπίτι μας.
Source: https://stay-glamour.com/peer