Ξεπουλούσαν τα τάματα που τους έδιναν σε ενεχυροδανειστήρια της Ομόνοιας: Ο Βεζυρέας με βοηθούς ντίλερ τους ρασοφόρους Αστέριο και Χρυσόστομο!
Ο βίος και η πολιτεία του Παρθένιου που παρίστανε τον αρχιεπίσκοπο και «έτρωγε» καρκινοπαθείς παίρνοντας δωρεές! Η «εκκλησία» που έκρυβε τα ναρκωτικά και οι νέοι διάλογοι
Σοκ προκαλεί η αποκάλυψη ότι ένας 46χρονος ρασοφόρος Βασίλης Βεζυρέας, ο οποίος αυτοαποκαλείται «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος των Παλαιοημερολογιτών», φέρεται να ήταν μέλος κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών.
Ο ίδιος διατηρούσε κανάλι μαγειρικής στο YouTube, ενώ στο παρελθόν είχε εργαστεί ως μοντέλο — γεγονός που είχε οδηγήσει στην καθαίρεσή του από την Εκκλησία της Ελλάδος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της δικογραφίας, ο 46χρονος χρησιμοποιούσε έναν αυτοσχέδιο ναό, πρώην αποθήκη του ΟΣΕ στην οδό Λιοσίων, ως κρυψώνα για ναρκωτικά. Εκεί αποθήκευε ποσότητες κοκαΐνης και κάνναβης, τις οποίες στη συνέχεια διακινούσε σε χρήστες. Παράλληλα, εκμεταλλευόταν το όνομα Αγίου – προστάτη των καρκινοπαθών, για να αποσπά δωρεές και φιλανθρωπικά ποσά επί πέντε συνεχόμενα χρόνια.
Προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά και ευθύνες για το ποιος του είχε δώσει την άδεια να χρησιμοποιεί την υποθήκη του ΟΣΕ και να την έχει μετατρέψει σε αυτοσχέδιο ναό. Μέχρι στιγμής το υπ. Μεταφορών δεν έχει βγάλει καμία ανακοίνωση!
Την ίδια ώρα, έρχονται στο φως διάλογοι του 46χρονου με την 52χρονη αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης, η οποία διακινούσε κοκαΐνη και ακατέργαστη κάνναβη σε Ρόδο και Αττική.
Ο ρασοφόρος συνελήφθη στη Ρόδο, ύστερα από επιχείρηση της Δίωξης Ναρκωτικών, που παρακολουθούσε το κύκλωμα επί μήνες. Πριν τη σύλληψή του, είχε πείσει ανυποψίαστη γυναίκα να μεταφέρει στο νησί δύο κιλά και 188 γραμμάρια κοκαΐνης μέσα σε βαλίτσα.
Σύμφωνα με τον «τιμοκατάλογο» της οργάνωσης, το ένα κιλό κοκαΐνης πωλούνταν προς 35.000 ευρώ και το ένα κιλό ακατέργαστης κάνναβης προς 2.500 ευρώ.
Η Δίωξη Ναρκωτικών, που παρακολουθούσε το δίκτυο για τουλάχιστον έξι μήνες, κατέγραψε τις κινήσεις και τις επικοινωνίες των εννέα μελών της οργάνωσης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο κύκλωμα εμπλέκεται και ακόμη ο 52χρονος ρασοφόρος Χρυσόστομος, ήδη κρατούμενος στις φυλακές Κομοτηνής, ο οποίος είχε συλληφθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Ροδόπη για μεταφορά 13 παράτυπων μεταναστών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η αρχηγός και ο υπαρχηγός του κυκλώματος ενεργούσαν και ως προπομποί στις μεταφορές αυτές.
Το παράνομο οικονομικό όφελος της οργάνωσης υπολογίζεται ότι ξεπερνά τις 105.000 ευρώ. Από τους οκτώ κατηγορούμενους.
Όπως προκύπτει από την δικογραφία ο Βεζυρέας μαζί με τον Χρυσόστομο και έναν ακόμη ρασοφόρο, τον Αστέριο ήταν μέλη της εγκληματικής οργάνωσης.
Αξίζει να σημειώσουμε πως, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Αλβανός που είχε «επάγγελμα» την διακίνηση ναρκωτικών και είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης για τον ίδιο λόγο, είχε χρησιμοποιήσει ως μάρτυρα προκειμένου να πέσει στα μαλακά τον Χρυσόστομο για να εμφανιστεί στο δικαστήριο και να πει ότι είναι καλό παιδί και Χριστιανός.
Η εμπλοκή της 52χρονης έγκειται στο γεγονός ότι είχε ερωτική σχέση με τον εμπλεκόμενο Αλβανό.
Ο Ιερέας Αστέριος που συνελήφθη
Οι αποκαλυπτικοί διάλογοι μεταξύ των μελών του κυκλώματος:
– Έλαα.
– Έλα δεν μπορώ να συνδεθώ. Δεν έχω καθόλου μονάδες….
– Έλα;
– Δεν έχω καθόλου μονάδες για να συνδεθώ σε ίντερνετ.
– Ωραία πες μου.
– Ωραία πες μου κάτι.
– Πρέπει μάλλον να ακυρώνεται, να φύγω και έχω τρελαθεί τώρα πες μου.
– Σε ακυρώνω να φύγεις;
– Όχι εσύ ρε συ. Πες μου, πες μου γάμησέ το τώρα κάτι… πες μου. Όχι εσύ.
– Ωραία πες μου…πες μου κάτι. Έχεις ένα πακέτο μακαρόνια που χρειάζομαι;
– Λεφτά έχω;
– Ναι για αυτό σου λέω.
– … Τίποτα παραπάνω; Αλήθεια τώρα;
– Τι εννοείς; Όχι αγάπη μου. Άκου, άμα έχεις…άμα έχεις να με καλύψεις επειδή είμαστε τρελαμένοι. Μόλις μπήκαμε, σκέψου τραβολογάγαμε τη…, θέλουμε ένα πακέτο μακαρόνια και θα σου δώσω εγώ τριακόσια ευρώ.
– Εεε….
-Τακτοποίησέ μας σε παρακαλώ.
– …
-Πες.
– Εεε το ένα δηλαδή πληρώνεις στην ουσία…
– Ναι ρε αγάπη.
– …και είναι τριακόσια έτσι;
– Βρε ναι εντάξει και έχει ο θεός. Και αύριο. Ωχ θεέ μου.
– Άμα έχεις παραπάνω λεφτά…
– Δεν έχω.
-… θα έχει να φύγω.
– Δεν έχω γιατί μου πήγαν…
– Αλλά χωρίς λεφτά δεν μπορώ …Δηλαδή πράγμα…
– Όχι.
– …
– Άκουσέ με.
– Ναι.
– Δεν έχω παραπάνω λεφτά και εκτός αυτού αύριο το πρωί έχουμε λειτουργία…
-Αστέριε…(δυσνόητο) πεντακόσια από κει πέρα.
-… Δεν μπορώ και ούτε θέλω.
– Ρε γ@μώ τη τρέλα μου γ@μώ ρε.
-Τι;
-Ρε … μου είπατε για εφτακόσια θα πηγαίνατε και θα καλυπρόμουνα και εγώ για αυτό το πράγμα. Ρε τι θα πάθω εγώ με αυτή τι τραπέζι…Τι έχω βάφτιση έχω εγώ γάμησέ τα. Αλήθεια.…
– Ναι.
-Μ’ ακούς;
-Ναι.
– Ωραία, ένα και εντάξει οκ. …
– Ναι.
– Σε παίρνω να βγεις.
– Ναι, έλα μπάι.
– Εσύ δε θα μπεις; Θα φύγεις εεε κατευθείαν;
– Ούτε καν ούτε καν ούτε καν ούτε καν
– Ντάξει ντάξει ντάξει ντάξει, άντε…
– Πρέπει να φύγω μπαμ. Έλα.
– …Τακτοποίησε με σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ γεια.
– Έλα έλα.
– Τον είδες;
– Ναι.
– Και…και άρτο.
– Τον είδες; Τον Ψηλό;
– Ναι και άρτο από τη Παναγία ναι ναι ναι.
– Ντάξει ντάξει.
– Τα έχω…τα κανόνισα όλα.
– Ντάξει ντάξει μπράβο μπράβο.
– Εντάξει;
-Μπράβο ναι.
-Ντάξει;
-Άναψε και ένα κεράκι εκεί τώρα και τα λέμε.
– Αμήν αμήν αμήν. Ντάξει.
-Έλα μπάι.
– Εσύ; Άντε θα τα πούμε.
– Έλα γεια γεια.
-Και κάτι…κάτι του είπα, θα σου εξηγήσει γεια. Τα λέμε.
-Ντάξει έλα μπάι.
– Γεια γεια φιλάκια. Ευχαριστώ.
ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
– Υπάρχουνε;
– Τι;
– Μακαρόνια;
– Όχι ρε…
– Μμμ.
– Που να υπάρχουνε στη γλάστρα; Υπάρχουν αλλά…όχι εκεί…πλέον.
– Μμμ;
– Άμα δεν γυρίσω εγώ…Άμα δεν γυρίσω εγώ τώρα δεν γίνεται.
– Τι εννοείς;
– Τι εννοώ;…Μ’ ακούς;
– Έλα.
– Για πες μου λίγο.
– Τι;
– Αυτό που σου είπα το πήρες.
– Ναι.
– Που αλλού να είχα βάλει δηλαδή; Που να το χα βάλει;
– Δεν ξέρω. Ρωτάω αν…
– Όχι, δεν έχω βάλει άλλο. Άμα δεν γυρίσω δεν γίνεται κάτι. Σε ρώτησα εκείνη την ώρα…αν θέλεις κάτι πες μου…αλλά ναι ήταν το οικονομικό στη μέση το καταλαβαίνω…
– Ρε καρδούλα μου δεν είναι το θέμα μόνο αυτό. Το θέμα είναι ότι τώρα, εγώ, εε πως το λένε…είμαι μες στη μέση, σαν το μαλάκα.
– Είσαι;
– Και όχι τίποτα άλλο. Είμαι μες στη μέση λέω σαν τον μαλάκα και όχι τίποτα άλλο, ούτως η αλλιώς από τη στιγμή που θα πάμε στο Grand Resort, θα βγούνε. Δεν είναι το θέμα αυτό.
– Άκου αγόρι μου να σου πω κάτι. Άκου αγόρι μου να σου πω κάτι. Εγώ, δεν αντιλέγω σε τίποτα. Όμως, έχω φτάσει να χρωστάω από προχθές. Ο ψηλός στον φίλο του, συν εγώ που πραγματικά δεν μπορώ να λύσω ένα πρόβλημα. Δηλαδή σήμερα πήγε και πήρε από τη πάρτη του, έτσι, από αλλού με λεφτά και πάλι και αυτά του τα χρωστάω που μου πήρε. Ναι αλλά εγώ έφυγα και σας είπα δώστε μου έναν για να μπορέσουμε να είμαστε δύο για να έχουμε και μισά μισά να κάνω και εγώ κάτι γιατί έρχονται οι ημέρες για την βάπτιση ούτε ο Χ. δεν μπορούσε να έρθει ούτε κανένας.
– Αφού ήμασταν όλοι μαζί.
– Γ@μώ της γης τον άξονα και πως…ναι αλλά…
– Δεν ήμασταν όλοι μαζί;
-…γυρίζατε και εγώ δεν είχα φύγει.
-Ε αυτό σου λέω μα δεν μου ζήτησες.
– Και πάλι δεν ήρθε κανένας. Δεν ήθελα εσένα. Και πάλι έστω για τη…για το τέτοιο για να…για να μπορέσω και εγώ να μειώσω κάτι ρε γαμώτο. Να μειωθεί κάτι.
– Τι να κάνω τώρα πες μου. Και πάλι σε σκέφτηκα και στη γλάστρα άφησα βλέπεις (δυσνόητο);
– Μου ζήτησες;
-Τι σου ζήτησα; Ναι σου ζήτησα βεβαίως τον Χ.
-Α όχι αυτό σου λέω. Όταν έφτασα μου είπες ότι θα πας…
– Όχι…
-…με το….
– όχι όχι όχι όχι όχι όχι δεν είπα εγώ τέτοιο πράγμα. Όχι όχι. Σου είπα εγώ φεύγω και μου λες θα πας τελικά… και σου λέω ναι θα πάω.
– Ναι.
-Εγώ δεν θα παρακαλέσω για να πάρω. Είπα μία, είπα δύο.
– Καλέ πας καλά…
– Μετά δεν μπορώ εγώ να παρακαλέσω…
-…τι να παρακαλέσεις;
-…μπορεί ο καθένας να μη θέλει, μπορεί…να’ μαστε ξεκάθαροι όμως, έτσι;
– Καλέ ούτε καν.
– Όχι από τη μία να λέμε…
– Ρώτα…ρώτα δίπλα σου…
-…θέλουμε δουλειά…
– Ρώτα δίπλα σου τι ρώτησα.
-…και από την άλλη να λέμε…πως;
– Ρώτα δίπλα σου τι ρώτησα.
– Ρε εσύ ρώτησες. Εγώ…εσύ ρώτησες ότι δεν μου τη ρώτησες. Εγώ όμως πριν μια μέρα, πριν μια ώρα σου είχα πει να πάρουμε χίλια χίλια. Στο χα πει ή δε στο χα πει; Όχι εσύ. Ο Χ…να ρθει. Τι είπα εγώ…
– Ο άλλος έκανε πίσω.
-…είπα κάτι κακό;
– Όχι.
– Μπράβο, είπα εγώ ότι δεν θα πάω και εγώ μαζί του στο Ναύπλιο; Είπα εγώ ότι θα τον αφήσω μόνο του; Όχι. Εγώ όμως πραγματικά άφησα αυτό εκεί στην γλάστρα γιατί ήξερα ότι θα ξανασυμβεί τηλεφώνημα και λέω τουλάχιστον Αθηνά μην μείνουν έτσι τα παιδιά…άσε. Το κανα; Τώρα…άμα δεν επιστρέψω εγώ Αθήνα…δεν μπορώ. Δεν υπάρχει κάπ…δεν υπάρχει κάποιος να ανέβει. Κατάλαβες τι σου λέω, έτσι;
– Ναι.
– Και εγώ τώρα δηλαδή για να λύσω ένα πρόβλημα που με…τι τι να λύσω, τα άλυτα; Τι να λύσω; Για αυτό σου είπα να’ ρθει να τα μοιραζόμασταν.
– Και είναι του γιατρού, δεν το συζητώ.
-Πως; Δε σ’ ακούω.
– Λέω και είναι του γιατρού, δεν το συζητώ.
– Είναι του γιατρού αλλά…τι να κάνω; Πες μου τι να κάνω από δω που είμαι. Τι μπορώ να κάνω; Εγώ επιστρέφω από Ναύπλιο και θέλω δυο ώρες. Τι να πω ψέματα;
– Σε δύο ώρες εμείς θα φύγουμε.
– Εεε χαίρω πολύ χαιρόπουλος. Ναι. Και σε ρώτησα πριν αν ο ναός είναι ανοιχτός, γιατί θέλω να’ ρθω.
– Ναι μα είναι, θα είναι.
– Αυτό λέω.
-Μμμ.
– Δεν υπάρχει κάποια λύση, πίστεψέ με ειλικρινά, έτσι; Για αυτό το κανα εκεί πέρα γιατί ήξερα…
– Ναι.
-…ότι θα χρειαστείς, γιατί ξέρω δεν έχω τίποτα άτομα. Σου λέω πλήρωσε από την τσέπη του για να πάει να μου πάρει εμένα πέντε σήμερα να έχω κάτι για να μην χτυπήσει κάποιο τηλέφωνο.
-Μμμ.
– Έρχομαι αλλά όχι εδώ πέρα…εε να πετάξω; Πως…πως θα γίνει; Δεν μπορώ να γίνει.
– Μωρή ντρέπεται ο δικός σου.
– Ποιος;
– Σε καλεί και μου το αφήνει ανοιχτή ακρόαση.
-Ποιος;
– Τι ποιος είναι ο ντρέπομαι; Ο Γέροντάς σου.
-… άκου.
– Τι, ντρέπεται;
– Ναι, όταν λέμε τα που….κια μας καλά είναι.
– Ναι άντε ντε.
– Εεε εσύ τώρα δεν έχεις λεφτά έτσι; Για αυτό το λες. Όχι άμα είχε η Δ. δεν υπήρχε θέμα, ερχότανε χωρίς και τα βρίσκαμε αύριο. Εεε…
– Καρδούλα μου. Άμα είχα λεφτά θα στα είχα δώσει από την αρχή. Όλα.
– Βρε άλλο σου λέω.
– Τι;
-Έχει τελειώσει εκείνη, δεν έχει στο πα από πριν. Αλλά μου λέει περίμενε μπας και πάω να ζητήσω ένα από κάπου.
– Αυτό λέω. Άμα είχα λεφτά…
-Αυτό. Για αυτό σου λέω περίμενε λίγο.
-Τα λεφτά θα τα είχα δώσει όλα εσένα ρε. Πας καλά; Που έχεις ταξίδι.
– Ναι έχω το κέρατό μου το δίφορο. Εντάξει.
– Ωραία η Ανάβυσσος;
– Ναι.
– Φώκια από κει τέλεια.
– Ναι ναι.
– Λαγονήσι…
-Ντάξει.
– Και όχι τίποτα άλλο. Ήδη με έχει πιάσει το Ταβοράκι αλλά θέλω δεν ξέρω με έχει αυτή…έλα.
– Έλα.
– Έλα. Έλα λοβ.
– Μ’ ακούς εγώ. Έχω πολύ νεύρα ε.
– Μου έπεσε το τηλέφωνο κάτω.
– Ένα λεπτό. Ένα λεπτό.
-Ερχόμουνα εδώ και το έχασα το τηλέφωνο ναι.
-3453: Μ’ ακούς εδώ;
– Ναι έλα.
– Αυτό το παιδί …(δυσνόητο).
-Ποιο παιδί; Στην εκκλησία;
-Αυτό που…αυτό που είπε ότι θα πάρει τρία…τρία κιλά που έχει το εκκλησία.
-Ναι ναι.
– Είναι με έναν (δυσνόητο)…
– Ναι.
-…θα πάει τον παπά εκεί.
– Στο στενό.
– Όπως το ήθελε εκείνη. Όπως το έδωσε εκείνη χθες λέει.
– Ναι οκ. Που έδωσες χθες ναι. Ωραία.
– Πάνω πάνω το στενό. Κατάλαβες;
-Ωραία. Εγώ ήρθα λίγο εδώ Νιρβάνα και μου έπεσε το τηλέφωνο και το βρήκαν κάτι παιδιά και πήραμε τηλέφωνο πέντε παιδιά μικρά και δώσανε τηλέφωνο πίσω.
– Τι κάνεις; Ποιος (δυσνόητο) τηλέφωνο;
-Εγώ έρχομαι εδώ πέρα στη Νιρβάνα στην αδελφή του Η.
– Ναι.
– Με πόδια.
-Ναι.
– Ναι.
– Που έπεσε. Εγώ ανεβαίνω απάνω πέντε λεπτά, λέω που είναι τηλέφωνο.
– Ναι.
– Με παίρνει τηλέφωνο η εδώ…η Λ. στο τηλέφωνο, χτυπάει, σηκώνει ένα παιδί μικρό.
– Ναι.
– Λέει εγώ βρήκα τηλέφωνο εδώ Νιρβάνα κάτω.
– Ναι με πήρες εμένα. Λέει (δυσνόητο). Ναι;
– Ποιος σε πήρε;
– Με πήρε.
– Και κατεβήκαμε κάτω, δώσαμε δεκαπέντε ευρώ στα παιδιά και πήρα τηλέφωνο. Βρήκαν δρόμο και σηκώσανε αυτά.
– Ου πάλι…
– Άλλος δεν θα είχε σηκώσει ρε.
– Πάλι καλά.
– Ε βέβαια. Κάτσε να πάρω εκκλησία. Με παίρνει και Λ. Κάτσε κλείσε. Εντάξει.
-Πάρε λίγο τη…
– Σε πόση ώρα εκκλησία;
– Εκεί είναι περιμένει …(δυσνόητο).
– Έλα κλείσε.
ΝΕΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ
– Ναι..
– Έλα καρδούλα μου.
-Καλημέρα.
– Καλημέρα, τι κάνεις;
– Καλά.
– Καλά όλα;
– Ναι, τι έγινε;
– Τι να γίνει; Μαλακίες εδώ.
– Τι;
– Αχ θεέ μου, τίποτα. Εσείς;
– Τίποτα εγώ ρε.
– Μήπως είδες αν μπήκανε τα χρήματα;
– Όχι όχι.
– Μ@λ@κ@ μου…Έχω τρελαθεί.
– Δεν έχω δει όχι.
– Ήρθε ένα μαλακισμένο ένα τσ… αυτός ο….και έπιασε τον πατέρα Α.
– Τι έκανε;
– Ήρθε ένας…
– Ναι…
– …και έπιασε τον πατέρα Α.
– Ποιος είναι ο πατέρας Α;
– Ο παπάς που έχουμε εδώ.
– ΑΑΑ ο α…
– και του είπε…
-Όχι ο Παπα-Γ…
– Ναι.
– …ο άλλος λες.
– Όχι ο Παπα-Γ. ο άλλος ναι.
– Ναι…
-Μμμ
– …και τι του είπε;
– Ότι του χρωστάμε λεφτά από συνάντηση και αυτά…προφανώς μπορεί να του πει για τα ναρκωτικά, δεν ξέρω.
– Τι είπες τώρα ρε…
– Γ… τα.
– Έλα. Έλα
– Έλα. Έλα. Και τι έγραφε το πανό;
– Γάμησε τα Α.
– Τι; Πες.
– Ότι κλέβουμε τα λεφτά του κοσμάκη για να κάνουμε ναρκωτικά και ζιγκολό.
– Τι λες ρε φίλε;
-Άστα…
– Ποιος φαντάζεσαι ότι τα έχει κάνει αυτά;
-…άστα Α., άστα μου έρχεται να τρελαθώ. Μου έρχεται να τρελαθώ.
– Τι λες ρε….Και ποιος να το κανε αυτό…
-Τίποτα.
-…ρε συ αληθεια. Ε;
– Δεν ξέρω Α., δεν ξέρω. Δεν ξέρω, το θέμα είναι ότι αυτό για μικρο…για μικροποσά για τρακόσια εδώ, διακόσια εδώ αυτό…θα γίνουμε τσι….
– Τι λες τώρα…
– Θα γίνουμε τσι…. Κάπου…
– Εννοείται.
– πρέπει να βρούμε…άκουσε με. Κάπου πρέπει να βρούμε, να δανειστούμε και μετά να χρωστάμε σε έναν άνθρωπο. Δεν γίνεται…
– Ναι ναι ναι.
-…θα καταστραφούμε. Έλα.
– Έλα.
– Λοιπόν να σου πω κάτι;
– Έλα από δω έλα από δω Α.
– Θα τα πούμε πιο μετά και στον καφέ είπα ναι…
– Πες μου.
– Έλαα.
– Έλαα.
– Έλα δεν μπορώ να συνδεθώ. Δεν έχω καθόλου μονάδες….
– Έλα;
-…Δεν έχω καθόλου μονάδες για να συνδεθώ σε ίντερνετ.
– Ωραία πες μου.
-Ωραία πες μου κάτι.
– Πρέπει μάλλον να ακυρώνετε να φύγω και έχω τρελαθεί τώρα πες μου: Σε ακυρώνω να φύγεις;
– Όχι εσύ ρε συ. Πες μου πες μου γάμησέ το τώρα κάτι…πες μου. Όχι εσύ.
– Ωραία πες μου…πες μου κάτι. Έχεις ένα πακέτο μακαρόνια που χρειάζομαι;
– Λεφτά έχω;
-Ναι για αυτό σου λέω.
– Αστέριε τίποτα παραπάνω; Αλήθεια τώρα;
– Τι εννοείς; Όχι αγάπη μου. Άκου, άμα έχεις…άμα έχεις να με καλύψεις επειδή είμαστε τρελαμένοι. Μόλις μπήκαμε, σκέψου τραβολογάγαμε τη Β., θέλουμε ένα πακέτο μακαρόνια και θα σου δώσω εγώ τριακόσια ευρώ.
– Εεε…Α.….
– Τακτοποίησέ μας σε παρακαλώ.
-Α…
– Πες.
– Εεε το ένα δηλαδή πληρώνεις στην ουσία…
– Ναι ρε αγάπη.
-…και είναι τριακόσια έτσι;
– Βρε ναι εντάξει και έχει ο θεός. Και αύριο. Ωχ θεέ μου.
– Άμα έχεις παραπάνω λεφτά…
– Δεν έχω.
-…(δυσνόητο) θα έχει να φύγω.
– Δεν έχω γιατί μου πήγαν…
– Αλλά χωρίς λεφτά δεν μπορώ Α…Δηλαδή πράγμα…
– Όχι.
– …
– Άκουσέ με.
– Ναι.
– Δεν έχω παραπάνω λεφτά και εκτός αυτού αύριο το πρωί έχουμε λειτουργία…
– Α…(δυσνόητο) πεντακόσια από κει πέρα.
-… Δεν μπορώ και ούτε θέλω.
– Ρε γ@μώ τη τρέλα μου γ@μώ ρε.
– Ρε Α. μου είπατε για εφτακόσια θα πηγαίνατε και θα καλυβόμουνα και εγώ για αυτό το πράγμα. Ρε τι θα πάθω εγώ με αυτή τι τραπέζι…Τι έχω βάφτιση έχω εγώ γάμησέ τα. Αλήθεια. …
– Ναι.
– Μ’ ακούς;
-Ναι.
– Ωραία, ένα και εντάξει οκ. Α…
– Ναι.
– Σε παίρνω να βγεις.
– Ναι ναι ναι εντάξει έλα έλα, έλα καρδούλα μου.
– Ναι, έλα μπάι.
-Εσύ δε θα μπεις; Θα φύγεις εεε κατευθείαν;
– Ούτε καν ούτε καν ούτε καν ούτε καν
– Ντάξει ντάξει ντάξει ντάξει, άντε…
– Πρέπει να φύγω μπαμ. Έλα.
– …τακτοποίησε με σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ γεια.
– Έλα έλα.
– Τον είδες;
– Αγάπη μου, σε ευχαριστώ. Λοιπόν σου στέλνω ρολόν, ένα σπρέι Noxzema memories.
– Ναι.
– Και…και άρτο.
– Τον είδες; Τον Ψηλό;
: Ναι και άρτο από τη Παναγία ναι ναι ναι.
– Ντάξει ντάξει.
– Τα έχω…τα κανόνισα όλα.
– Ντάξει ντάξει μπράβο μπράβο.
– Εντάξει;
-3114: Μπράβο ναι.
– Ντάξει;
– Άναψε και ένα κεράκι εκεί τώρα και τα λέμε.
– Αμήν αμήν αμήν. Ντάξει.
– Έλα μπάι.
– Εσύ; Άντε θα τα πούμε.
– Έλα γεια γεια.
– Και κάτι…κάτι του είπα, θα σου εξηγήσει γεια. Τα λέμε.
– Ντάξει έλα μπάι.
– Γεια γεια φιλάκια. Ευχαριστώ.
ΑΛΛΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
-Υπάρχουνε;
– Τι;
– Μακαρόνια;
– Όχι ρε…
– Μμμ.
– Που να υπάρχουνε στη γλάστρα; Υπάρχουν αλλά…όχι εκεί…πλέον.
– Μμμ;
– Άμα δεν γυρίσω εγώ…Άμα δεν γυρίσω εγώ τώρα δεν γίνεται.
– Τι εννοείς;
– Τι εννοώ;…Μ’ ακούς;
– Έλα.
– Για πες μου λίγο.
– Τι;
– Αυτό που σου είπα το πήρες.
-Ναι.
– Που αλλού να είχα βάλει δηλαδή; Που να το χα βάλει;
– Δεν ξέρω. Ρωτάω αν…
– Όχι, δεν έχω βάλει άλλο. Άμα δεν γυρίσω δεν γίνεται κάτι. Σε ρώτησα εκείνη την ώρα…αν θέλεις κάτι πες μου…αλλά ναι ήταν το οικονομικό στη μέση το καταλαβαίνω…
-Ρε καρδούλα μου δεν είναι το θέμα μόνο αυτό. Το θέμα είναι ότι τώρα, εγώ, εε πως το λένε…είμαι μες στη μέση, σαν το μ@…κα.
– Είσαι;
– Και όχι τίποτα άλλο. Είμαι μες στη μέση λέω σαν τον μ@λ… και όχι τίποτα άλλο, ούτως η αλλιώς από τη στιγμή που θα πάμε στο Grand Resort, θα βγούνε. Δεν είναι το θέμα αυτό.
– Άκου αγόρι μου να σου πω κάτι. Άκου αγόρι μου να σου πω κάτι. Εγώ, δεν αντιλέγω σε τίποτα. Όμως, έχω φτάσει να χρωστάω από προχθές. Ο ψηλός στον φίλο του, συν εγώ που πραγματικά δεν μπορώ να λύσω ένα πρόβλημα. Δηλαδή σήμερα πήγε και πήρε από τη πάρτη του, έτσι, από αλλού με λεφτά και πάλι και αυτά του τα χρωστάω που μου πήρε. Ναι αλλά εγώ έφυγα και σας είπα δώστε μου έναν για να μπορέσουμε να είμαστε δύο για να έχουμε και μισά μισά να κάνω και εγώ κάτι γιατί έρχονται οι ημέρες για την βάπτιση ούτε ο Χ. δεν μπορούσε να έρθει ούτε κανένας.
-Αφού ήμασταν όλοι μαζί.
– Γ@μώ της γης τον άξονα και πως…ναι αλλά…
– Δεν ήμασταν όλοι μαζί;
-…γυρίζατε και εγώ δεν είχα φύγει.
– Ε αυτό σου λέω μα δεν μου ζήτησες.
-Και πάλι δεν ήρθε κανένας. Δεν ήθελα εσένα. Και πάλι έστω για τη…για το τέτοιο για να…για να μπορέσω και εγώ να μειώσω κάτι ρε γαμώτο. Να μειωθεί κάτι.
-Μου ζήτησες;
– Τι να κάνω τώρα πες μου. Και πάλι σε σκέφτηκα και στη γλάστρα άφησα βλέπεις (δυσνόητο);
– Μου ζήτησες;
– Τι σου ζήτησα; Ναι σου ζήτησα βεβαίως τον Χ.
– Α όχι αυτό σου λέω. Όταν έφτασα μου είπες ότι θα πας…
– Όχι…
-…με το….
– όχι όχι όχι όχι όχι όχι δεν είπα εγώ τέτοιο πράγμα. Όχι όχι. Σου είπα εγώ φεύγω και μου λες θα πας τελικά… και σου λέω ναι θα πάω.
-Ναι.
– Εγώ δεν θα παρακαλέσω για να πάρω. Είπα μία, είπα δύο.
– Μετά δεν μπορώ εγώ να παρακαλέσω…
-…τι να παρακαλέσεις;
-…μπορεί ο καθένας να μη θέλει, μπορεί…να’ μαστε ξεκάθαροι όμως, έτσι;
– Καλέ ούτε καν.
– Όχι από τη μία να λέμε…
– Ρώτα…ρώτα δίπλα σου…
-…θέλουμε δουλειά…
– ρώτα δίπλα σου τι ρώτησα.
-…και από την άλλη να λέμε…πως;
– Ρώτα δίπλα σου τι ρώτησα.
– Ρε εσύ ρώτησες. Εγώ…εσύ ρώτησες ότι δεν μου τη ρώτησες. Εγώ όμως πριν μια μέρα, πριν μια ώρα σου είχα πει να πάρουμε χίλια χίλια. Στο χα πει ή δε στο χα πει; Όχι εσύ. Ο Χ…να ρθει. Τι είπα εγώ…
– Ο άλλος έκανε πίσω.
-…είπα κάτι κακό;
-Όχι.
– Μπράβο, είπα εγώ ότι δεν θα πάω και εγώ μαζί του στο Ναύπλιο; Είπα εγώ ότι θα τον αφήσω μόνο του; Όχι. Εγώ όμως πραγματικά άφησα αυτό εκεί στην γλάστρα γιατί ήξερα ότι θα ξανασυμβεί τηλεφώνημα και λέω τουλάχιστον Αθηνά μην μείνουν έτσι τα παιδιά…άσε. Το κανα; Τώρα…άμα δεν επιστρέψω εγώ Α…δεν μπορώ. Δεν υπάρχει κάπ…δεν υπάρχει κάποιος να ανέβει. Κατάλαβες τι σου λέω, έτσι;
– Ναι.
-Και εγώ τώρα δηλαδή για να λύσω ένα πρόβλημα που με…τι τι να λύσω, τα άλυτα; Τι να λύσω; Για αυτό σου είπα να’ ρθει να τα μοιραζόμασταν.
– Και είναι του γιατρού, δεν το συζητώ.
– Πως; Δε σ’ ακούω.
– Λέω και είναι του γιατρού, δεν το συζητώ.
-Είναι του γιατρού αλλά…τι να κάνω; Πες μου τι να κάνω από δω που είμαι. Τι μπορώ να κάνω; Εγώ επιστρέφω από Ναύπλιο και θέλω δυο ώρες. Τι να πω ψέματα;
– Σε δύο ώρες εμείς θα φύγουμε.
– Εεε χαίρω πολύ χαιρόπουλος. Ναι. Και σε ρώτησα πριν αν ο ναός είναι ανοιχτός, γιατί θέλω να’ ρθω.
– Ναι μα είναι, θα είναι.
– Αυτό λέω.
-Μμμ.
– Δεν υπάρχει κάποια λύση, πίστεψέ με ειλικρινά, έτσι; Για αυτό το κανα εκεί πέρα γιατί ήξερα…
-Ναι.
-…ότι θα χρειαστείς, γιατί ξέρω δεν έχω τίποτα άτομα. Σου λέω πλήρωσε από την τσέπη του για να πάει να μου πάρει εμένα πέντε σήμερα να έχω κάτι για να μην χτυπήσει κάποιο τηλέφωνο.
-Μμμ.
-Έρχομαι αλλά όχι εδώ πέρα…εε να πετάξω; Πως…πως θα γίνει; Δεν μπορώ να γίνει.
– Μωρή ντρέπεται ο δικός σου.
– Ποιος;
– Ποιος;
– Τι ποιος είναι ο ντρέπομαι; Ο Γέροντάς σου.
– Αα. Τι ντρέπεται;
– (δυσνόητο)… άκου.
– Τι ντρέπεται;
– Ναι, όταν λέμε τα που…κια μας καλά είναι.
– Ναι άντε ντε.
– Πωπω έχω ένα κεφάλι καζάνι φιλενάδα.
– Εεε εσύ τώρα δεν έχεις λεφτά έτσι; Για αυτό το λες. Όχι άμα είχε η Δ. δεν υπήρχε θέμα, ερχότανε χωρίς και τα βρίσκαμε αύριο. Εεε…
– Καρδούλα μου. Άμα είχα λεφτά θα στα είχα δώσει από την αρχή. Όλα.
– Βρε άλλο σου λέω.
– Τι;
– Έχει τελειώσει εκείνη, δεν έχει στο πα από πριν. Αλλά μου λέει περίμενε μπας και πάω να ζητήσω ένα από κάπου.
– Αυτό λέω. Άμα είχα λεφτά…
– Αυτό. Για αυτό σου λέω περίμενε λίγο.
-Τα λεφτά θα τα είχα δώσει όλα εσένα ρε. Πας καλά; Που έχεις ταξίδι.
– Ναι έχω το κέρατό μου το δίφορο. Εντάξει.
– Ωραία η Ανάβυσσος;
– Ναι.
– Φώκαια από κει τέλεια.
– Ναι ναι.
– Λαγονήσι…
-Για να δούμε. Ναι. Μωρέ τώρα τώρα θα έπαιρνε και θα με πάρει μόλις θα μπορέσει.
– Ντάξει μπέμπα μου.
-Ντάξει.
– Και όχι τίποτα άλλο. Ήδη με έχει πιάσει το Ταβοράκι αλλά θέλω δεν ξέρω με έχει αυτή…έλα.
-Έλα.
– Έλα. Έλα λοβ.
– Μ’ ακούς εγώ. Έχω πολύ νεύρα ε.
– Μου έπεσε το τηλέφωνο κάτω.
– Ένα λεπτό. Ένα λεπτό.
-Ερχόμουνα εδώ και το έχασα το τηλέφωνο ναι.
– Μ’ ακούς εδώ;
-Ναι έλα.
– Αυτό το παιδί …(δυσνόητο).
-Ποιο παιδί; Στην εκκλησία;
– Αυτό που…αυτό που είπε ότι θα πάρει τρία…τρία κιλά που έχει το εκκλησία.
-Ναι ναι.
-Είναι με έναν (δυσνόητο)…
– Ναι.
– …θα πάει τον παπά εκεί.
-Στο στενό.
-Όπως το ήθελε εκείνη. Όπως το έδωσε εκείνη χθες λέει.
– Ναι οκ. Που έδωσες χθες ναι. Ωραία.
– Πάνω πάνω το στενό. Κατάλαβες;
– Ωραία. Εγώ ήρθα λίγο εδώ Νιρβάνα και μου έπεσε το τηλέφωνο και το βρήκαν κάτι παιδιά και πήραμε τηλέφωνο πέντε παιδιά μικρά και δώσανε τηλέφωνο πίσω.
– Τι κάνεις; Ποιος (δυσνόητο) τηλέφωνο;
– Εγώ έρχομαι εδώ πέρα στη Νιρβάνα στην αδελφή του Η..
– Ναι.
-Με πόδια.
– Ναι.
– Και πέφτει τηλέφωνο δικό μου κάτω. Εγώ δεν κατάλαβα.
– Ναι.
– Που έπεσε. Εγώ ανεβαίνω απάνω πέντε λεπτά, λέω που είναι τηλέφωνο.
– Ναι.
-Με παίρνει τηλέφωνο η εδώ…η Λ. στο τηλέφωνο, χτυπάει, σηκώνει ένα παιδί μικρό.
-Ναι.
-Λέει εγώ βρήκα τηλέφωνο εδώ Νιρβάνα κάτω.
– Ναι με πήρες εμένα. Λέει (δυσνόητο). Ναι;
-Ποιος σε πήρε;
– Με πήρε.
– Και κατεβήκαμε κάτω, δώσαμε δεκαπέντε ευρώ στα παιδιά και πήρα τηλέφωνο. Βρήκαν δρόμο και σηκώσανε αυτά.
-Ου πάλι…
– Άλλος δεν θα είχε σηκώσει ρε.
– Πάλι καλά.
-Ε βέβαια. Κάτσε να πάρω εκκλησία. Με παίρνει και Λ. . Κάτσε κλείσε. Εντάξει.
– Πάρε λίγο τη…
– Σε πόση ώρα εκκλησία;
– Εκεί είναι περιμένει …(δυσνόητο).
-Έλα κλείσε